Deze muziek werd niet gemaakt tijdens de 2020 Covid-19 lockdown, maar in september 2017, gedurende een andere uitdagende periode in mijn leven: de overgang van een full time leraarschap aan een belangrijk muziek conservatorium in Baltimore, tot een hervatting van mijn loopbaan als een full time improviserend bassist en componist dichtbij New York. Gelukkig pakte die overgang beter uit dan ik had verwacht, en het gaf me de mogelijkheid om te componeren, op te nemen en wat ik beschouw als een van het beste werk uit mijn carrière te volbrengen”, aldus Formanek in het cd boekje. Dit is niet de eerste solo cd van Formanek, in 1998 verscheen al “Am I bothering you”.

Michael Formanek (San Francisco, 1958) werkte als bassist met vele jazz grootheden en nam op met musici als Ellery Eskelin, Marty Ehrlich, Tim Berne, Mary Halverson en diverse anderen, allemaal behorend tot de avant- garde voorhoede. De lijst albums onder eigen naam of met anderen is indrukwekkend. Terwijl Formanek de solo opnames maakte in de studio was zijn vriend, artiest en illustrator Warren Linn aanwezig en maakte schetsen, sommigen zijn afgebeeld op de cd digipack en zijn bijzonder fraai, op groter formaat zou ik ze graag aan de muur willen hebben. In eerste instantie lijkt een solo album van een bassist een rariteit maar er zijn talloze solo albums verschenen van jazz bassisten, om er enkele te noemen: Barre Philips, Dave Holland, Miroslav Vitous, Ron Carter, Henri Texier en talloze anderen.

Een vreemd fenomeen is het dan ook niet, de bas solo in de jazz is een bijna vast gegeven dus waarom niet een compleet album, maar het vereist wel de nodige componeer vaardigheden en die zijn een belangrijk onderdeel in het oeuvre van Formanek. Het is dan ook een groot auditief genoegen om te luisteren naar de 9 solo’s op dit album. Alle improvisaties ontstonden spontaan zonder een voorafgaand idee of structuur behalve voor “On the skin” en “Notice Moments”, de laatste is losjes gebaseerd op een schets die Formanek een paar maanden eerder had gebruikt in een solo optreden.

“On the skin” is lichtjes afgeleid van de tango “Comme il faut” van Eduardo Aroles. Formanek is een ware virtuoos op de bas, hij weet de meest aparte geluiden te ontlokken aan zijn contrabas (gebouwd door Jean Auray in 2011). Maar het blijft sereen klinken, warme volle tonen of het nu “con arco” of “pizzicato” gespeeld wordt. “Full Frontal” is een goed voorbeeld van dat laatste als Formanek voluit de snaren staccato bijna maltraiteert alsof hij met de vuist speelt. Imponerend en een mooie inkijk in de mogelijkheden van de contrabas. Formanek schrijft dat hij het moeilijk vond een titel voor het album te verzinnen een uitspraak van Vladimir Horowitz “Perfection itself is imperfection” zette hem op het spoor en toen hij op 4 oktober 2020 in de Times een uitspraak las van Dr. Joshua T. Schiffer: “Against Covid-19, Imperfect measures do the most good” wist hij de titel.

Jan van Leersum.